ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ
για το "ΜΙΑ ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΤ ΜΠΕΓΚΕΛΣ"
από τις εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ.
Τις προάλλες δώσαμε ραντεβού και
περπατήσαμε στο κέντρο με μία φίλη μου δημοσιογράφο. «Ποιος είναι ο Εντ
Μπέγκελς» με ρώτησε. Το βλέμμα μου εστίασε σε μία κυρία απέναντι που εκείνη τη
στιγμή έδινε το κουλούρι της σε έναν άστεγο. «Να κάτι τέτοιο, μία μικρή πράξη
αγάπης που μπορεί να αλλάξει τη ζωή κάποιου άλλου», της είπα. Περπατήσαμε την
Πανεπιστημίου και συζητήσαμε για το νέο της βιβλίο, τη ζωή και την ανάγκη μας
να πιστέψουμε στο καλό. Την άκουσα με ανακούφιση να μου λέει ότι το νέο μου
βιβλίο, Μία τυχαία συνάντηση με τον Εντ Μπέγκελς, είναι εντελώς διαφορετικό από
οτιδήποτε άλλο έχω γράψει. Η γραφή μου είναι εντελώς διαφορετική. Σα να πέρασε
από το σκοτάδι στο φως. Τι άλλαξε;
Αλήθεια ήταν αυτό! Είναι λες και
γύρισα σελίδα στη ζωή μου. Μετά από τις νουβέλες μου «Το τελευταίο εμπόδιο» & «Η μέρα του καρναβαλιού» που μιλούσαν
για τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, ένιωθα άδεια. Έκανα κύκλους
γύρω από τον παλιό μου εαυτό, σκεφτόμουν ότι ίσως δεν θα έγραφα ξανά. Δεν ήταν
αλήθεια, απλώς έπρεπε να αποσυνδεθώ από το παρελθόν, να αποδεχθώ την αλλαγή και
το φως και να συνεχίσω. Έτσι τον περασμένο Φεβρουάριο άρχισα να γράφω και πάλι.
Ξεκίνησε φυσικά, σα να περίμενα χρόνια να γράψω αυτό το βιβλίο και σα να ήξερα
κάθε σελίδα του απ' έξω. Το προηγούμενο βράδυ είχε προηγηθεί η επίσκεψη ενός
θείου του άντρα μου (του θείου Λάκη). Κι έτσι όπως μας έλεγε διάφορες θεωρίες
μου ήρθε η ιδέα κι όλα κούμπωσαν! Είχα βγει στο φως. Είχαν
επίσης προηγηθεί κι άλλα δύο στοιχεία που με έκαναν να σκεφτώ αυτήν την
ιστορία: α) Κάθε πρωί γύρω στις 6 έρχεται στη γειτονιά μου ένα ασθενοφόρο που
παραλαμβάνει μία κυρία που πάσχει από την ίδια ασθένεια με τον ήρωά μου και την
πηγαίνει για αιμοκάθαρση. Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου κοιμόμουν με τα
παντζούρια σηκωμένα οπότε από το παράθυρό μου έβλεπα το φως του ασθενοφόρου να
αναβοσβήνει σιωπηλά και προσπαθούσα να φανταστώ τα συναισθήματα αυτής της
γυναίκας. Ρώτησα για εκείνη και μετά άρχισα να φτιάχνω ιστορίες στο μυαλό μου.
β) Κάποτε πριν πολλά χρόνια είχα δει στον ύπνο μου ότι δούλευα σε ένα
ορφανοτροφείο κάπου στην Αμερική. Το όνειρο ήταν τόσο ρεαλιστικό που αυτή η
εικόνα χαράχθηκε μέσα μου σαν ανάμνηση. ιστορία να πει! Έτσι λοιπόν αυτά τα
τρία κομμάτια κούμπωσαν μαζί και ο κεντρικός μου ήρωας είναι νεφροπαθής, μένει
σε ένα ορφανοτροφείο και ενθουσιάζεται με τις ιστορίες του θείου Λάκη. Μέσα
στις οποίες εμφανίζεται για πρώτη φορά κι ο Εντ Μπέγκελς.
Και παρόλο που το βιβλίο
καταπιάνεται με πολύ σκληρά θέματα όπως η αντιμετώπιση μίας σοβαρής ασθένειας,
ο θάνατος, η βία, ο ρατσισμός, η μοναξιά κι ο σύγχρονος τρόπος ζωής, αυτή η
ιστορία έχει όντως μέσα της φως.
Ίσως γιατί ακόμα και τις περιόδους που έψαχνα τον εαυτό μου, που παρασυρόμουν από όλα τα μπερδεμένα κουβάρια που με τραβούσαν όλο και πιο κάτω, με έναν τρόπο έβρισκα πάντα το δρόμο μου προς το φως. Ακόμα κι αν η διαδρομή μου έμοιαζε με ένα σκοτεινό τούνελ. Κι αυτό το φως ήταν οι άνθρωποι που είχα επιλέξει, η συγγραφή, η ανάγκη μου για δημιουργία. Πέρασα μια δεκαετία αρκετά δύσκολη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα. Γνώρισα κι επέλεξα όλους τους λάθος ανθρώπους, άλλαξα 13 δουλειές, κυνήγησα τα όνειρά μου, απογοητεύτηκα κι απέτυχα χιλιάδες φορές. Τελικά κατέληξα ότι αυτή η δεκαετία ήταν ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Ανάμεσα σε αυτό που μου είπαν ότι είναι η ζωή, σε αυτό που νόμιζα ότι ήταν και σε αυτό που τελικά είναι. Όλες οι σκοτεινές μου σκέψεις αποτυπώθηκαν στις δύο προηγούμενες νουβέλες, όμως σε αυτό το βιβλίο αποφάσισα να μιλήσω για το καλό. Αυτό που με οδήγησε στο σήμερα.
Ήταν μια
πολύ όμορφη βραδιά, όπως όλες οι βραδιές που περνάς με τους ανθρώπους αγαπάς.
Όταν πια κοίταξα το ρολόι μου έδειχνε μεσάνυχτα. Ήταν Χριστούγεννα. Τα μικρά
μας είχαν αποκοιμηθεί στον καναπέ κι εγώ σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς τον
θείο Λάκη.
«Είναι
μεσάνυχτα», του είπα. «Και ξέρεις ότι τα μεσάνυχτα γίνονται θαύματα», του ψιθύρισα
συνωμοτικά.
«Κοίτα απ’
έξω», μου είπε. «Χιονίζει. Στο χρωστούσα αυτό, μικρέ».
Κοίταξα
απ’ έξω τις λεπτές νιφάδες από χιόνι που έπεφταν απαλά στο έδαφος. Έτσι απλά κι
αθόρυβα συμβαίνουν τα θαύματα, σκέφτηκα.
![]() |
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ |
Η ζωή του δεκατετράχρονου Άθαν ενώνεται μ’ εκείνη του θείου Λάκη, της κυρίας Βένιας, της κυρίας Μαίρης, του διευθυντή του σχολείου του, του γιατρού του κι όλων των παιδιών που ζουν στο ίδιο ορφανοτροφείο. Ο έφηβος δεν χορταίνει να ακούει τις απίθανες ιστορίες του θείου Λάκη κάθε φορά που τον πηγαινοφέρνει στο νοσοκομείο για αιμοκάθαρση.
Μία τυχαία συνάντηση του θείου με τον Εντ Μπέγκελς χρόνια πριν πάνω σε ένα καράβι στη μέση του πουθενά θα γίνει ο βασικός άξονας για μία σειρά αναπάντεχων γεγονότων που θα αναδείξουν την πίστη, τη φιλία, τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τη μοναξιά, την απώλεια και τη διαφορετικότητα. Οι ζωές των ηρώων του βιβλίου θα δοκιμαστούν, θ’ αλλάξουν και τελικά θα νικήσουν.
Υπάρχει στ’ αλήθεια ο Εντ Μπέγκελς; Μέσα από τη συγκινητική, την αστεία, την τρυφερή και την γκρίζα πλευρά της ζωής, καθένας απ’ αυτούς θα κληθεί να δώσει τη δική του απάντηση.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Μαριλένα Παππά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988, σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Επικοινωνία & Δημοσιογραφία και εργάζεται στον χώρο της επικοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, νουβέλες, διηγήματα και βιβλία για παιδιά. Το βιβλίο της «Ο πλανήτης που χαμογελά» κυκλοφόρησε το 2021 στα Αγγλικά, ενώ έχει διασκευαστεί και ως θεατρικό έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου