Η Έλλη, ο Δημήτρης, η Κρινάνθη, η Έσμα, ο Όμηρος...
Όλοι τους αποφασισμένοι να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Όλοι χαμένοι σε ένα άνισο παιχνίδι με τη ζωή, έχοντας ερήμην τους συμπαίκτη τον θάνατο. Κι εκεί κοντά τους να ακούγεται ψιθυριστή η φωνή της αγάπης. Στοιχειωμένη από μια προδοσία που δεν ξεχάστηκε ποτέ... Από μια Δευτέρα που αρνήθηκε να έρθει... Από αίμα που ποτέ δεν στέγνωσε... Και ο ψίθυρος γίνεται κραυγή. Όμως και πάλι, λίγοι είναι αυτοί που θα μπορέσουν να ακούσουν το μαγικό κάλεσμά της. Λίγοι θα καταλάβουν πως... Ασκίμ θα πει αγάπη!
Ποια όμως είναι η κ.Μαρία Κωνσταντούρου;Ας την γνωρίσουμε μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει και την ευχαριστώ πολύ!!!!!
Γεννήθηκα στην Αθήνα, όμως πάντα νιώθω νησιώτισσα και διατυμπανίζω πως είμαι από τη Χίο, το νησί της μητέρας μου. Οι γονείς μου ήταν δυο υπέροχοι άνθρωποι... το καλύτερο πρότυπο που θα μπορούσα να έχω.
Τα παιδικά μου χρόνια, ανέμελα κι ευτυχισμένα, με εφοδίασαν με τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου. Η περίοδος της εφηβείας μου, γεμάτη υπαρξιακούς προβληματισμούς και αναποτελεσματικές επαναστάσεις, με πέρασε γλυκά κι ανώδυνα στον περίπλοκο κόσμο της αμφισβητούμενης ωριμότητας.
Τα μάτια μου παρέμειναν ίδια, όμως άλλαξε σημαντικά ο τρόπος που κοιτάζουν. Η φωνή μου υπερασπίζεται πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, ωστόσο απέκτησε άλλο πάθος και διαφορετική χροιά. Τ' αφτιά μου, πάντα τεντωμένα, κέρδισαν την ικανότητα να ακούν και όσα αποφεύγουμε -ή και φοβόμαστε- να ομολογήσουμε. Τα χέρια μου αγγίζουν την επιφάνεια, όμως έχουν πια τη δύναμη να αισθάνονται το βάθος των πραγμάτων. Και η γεύση μου έμαθε να ξεχωρίζει την αληθινή νοστιμιά της αλήθειας από την παραπλανητική απόλαυση του ψεύδους.
Τώρα πια μπορεί να ακούγονται ωραία όλ' αυτά, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι πλήρωσα ακριβά τα μαθήματα που με βοήθησαν να περάσω στην τάξη των "μυαλωμένων ενηλίκων", των αξιοσέβαστων "μεγάλων". Κι είναι πολλές οι φορές που με πιάνει η ακατανίκητη επιθυμία να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξαναβρεθώ στην αθώα εποχή της ευπιστίας και του ονειροπολήματος...
Μοιραία, κάποια στιγμή άρχισα να γράφω. Στην αρχή ημερολόγιο, έπειτα σκέψεις, αργότερα αναλύσεις συναισθημάτων και συμπεριφορών. Η Έκθεση ήταν το αγαπημένο μου μάθημα κι εγώ η αγαπημένη των φιλολόγων μου. Έκανα όνειρα για μένα κι οι καθηγητές μου στοιχημάτιζαν πάνω μου. Τους έβγαλα ασπροπρόσωπους όταν πέρασα στη Φιλοσοφική, αλλά τους απογοήτευσα οικτρά όταν παράτησα τις σπουδές μου για να παντρευτώ. Ωστόσο, κράτησα πάντα σαν εραστή μου τη λογοτεχνία.
Συνέχισα να γράφω και εργάστηκα ως μεταφράστρια βιβλίων για πάνω από δώδεκα χρόνια. Κι όταν ο γάμος μου τελείωσε, έκανα την κίνηση να αποτυπώσω τις εμπειρίες μου στο χαρτί. Έτσι, δημιουργήθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, "Όταν οι Γυναίκες Τολμούν", κι έτσι βρήκα το δρόμο που πάντα γύρευα. Μέχρι τότε, δεν πίστευα ότι θα διεκδικούσα ποτέ τον τίτλο του "συγγραφέα", όμως η αγάπη μου για το γράψιμο και τα απίθανα σενάρια που συνθέτει καθημερινά η ίδια η ζωή με παροτρύνουν να μπερδεύομαι κάθε τόσο με τις νεράιδες και τους δράκους, τους όμορφους πρίγκιπες και τις καλοσυνάτες δεσποσύνες των παραμυθιών που συντροφεύουν αέναα και πεισματικά την ενηλικίωσή μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:1)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου σας ''Ασκίμ θα πει αγάπη''; Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
-Τη βασική ιδέα την είχα στο μυαλό μου εδώ και δυο τρία χρόνια. Πρόπερσι το καλοκαίρι που έκανα διακοπές στο πανέμορφο χωριό της Βατούσας, στη Λέσβο, ανακάλυψα το ιδανικό σκηνικό για να στήσω την ιστορία μου. Από εκείνη τη στιγμή, οι ήρωες, ένας ένας, άρχισαν να στριμώχνονται στο κεφάλι μου και να διαμορφώνουν ο καθένας τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Σεργιάνιζαν στα σοκάκια της Βατούσας και μου φώναζαν. Ήταν κι εκείνο το εγκαταλειμμένο αρχοντικό στην αρχή του χωριού… Κι εκείνα τα βράχια στο φαράγγι… Η ιστορία του τόπου… Όλα ενώθηκαν αρμονικά για να μου δώσουν την ώθηση να ξεκινήσω. Ο τίτλος είναι καθαρά συμβολικός και το εξώφυλλο απόλυτα αντιπροσωπευτικό της ιστορίας. Τα βράχια, οι πέτρες, το αίμα… Δεν θα περίμενα τίποτα καλύτερο.
ΕΡΩΤΗΣΗ:2)Τι σημαίνει Ασκίμ για τη Μαίρη Κωνσταντούρου;
-Θα το πω πολύ απλά, σαν μια μαθηματική εξίσωση. Ασκίμ ίσον δύναμη, δύναμη ίσον αγάπη, συνεπώς ασκίμ ίσον αγάπη· γιατί η αγάπη είναι η μεγαλύτερη δύναμη-αξία που μπορεί να εξυψώσει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει σε επίπεδα ιδανικά.
ΕΡΩΤΗΣΗ:3)Μέσα σε είκοσι σχεδόν χρόνια έχετε εκδώσει δέκα βιβλία. Δεν νιώθετε την ανάγκη ή την υποχρέωση να παραδίδεται στους αναγνώστες σας ένα κάθε χρόνο, όπως συνηθίζεται;
-Η συγγραφή δεν πηγάζει από καμία υποχρέωση. Όσο για την ανάγκη που είπατε, η μόνη ανάγκη που με οδηγεί στο να γράψω ένα καινούριο βιβλίο είναι αυτή που βγαίνει μέσα από την ψυχή μου. Όταν νιώθω πως έχω κάτι να πω, όταν το μυαλό και η καρδιά μου δεν ησυχάζουν τα βράδια και ταξιδεύουν σε άλλους ορίζοντες τη μέρα, τότε σημαίνει πως είμαι έτοιμη για το επόμενο μυθιστόρημα. Κατόπιν παραγγελίας, πίεσης ή υποχρέωσης, δεν μπορώ να γράψω τίποτα καλό· τίποτα που να ικανοποιεί πρωτίστως εμένα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:4)Τι είναι αυτό που δυσκολεύει περισσότερο έναν συγγραφέα; Να βρει το θέμα του, να εξελίξει την ιστορία του ή το να την ολοκληρώσει;
-Εγώ προσωπικά το βασικό θέμα, εκείνο που με απασχολεί, το έχω ήδη στο μυαλό μου τη στιγμή που θα νιώσω έτοιμη να ξεκινήσω ένα νέο μυθιστόρημα. Αυτό που με ταλαιπωρεί –από αρκετά έως πολύ– είναι να φτιάξω παράλληλες ιστορίες που θα εξυπηρετήσουν τη μυθοπλασία, που θα ταιριάξουν με την κεντρική ιδέα και θα αναδείξουν τους ήρωες και τα μηνύματα που θέλω να περάσω στους αναγνώστες. Αποκεί και πέρα η ιστορία ξετυλίγεται σχεδόν από μόνη της, υπό την καθοδήγηση των πρωταγωνιστών. Βέβαια, σε αυτό το σημείο αντιμετωπίζω άλλο ένα πρόβλημα, αυτό του χρόνου. Ήλπιζα ότι μεγαλώνοντας θα ήμουν πιο ήρεμη και περισσότερο άνετη, όμως η ζωή, οι καταστάσεις μας κάνουν να τρέχουμε διαρκώς. Όσο για την ολοκλήρωση του έργου, νιώθω πως κάθε φορά γίνεται από μόνη της. Αβίαστα και πηγαία.
ΕΡΩΤΗΣΗ:5)Η απάντησή σας με οδηγεί σε μία άλλη ερώτηση. Μπορεί ένας συγγραφέας στην Ελλάδα να αφοσιωθεί στην τέχνη του και να βιοποριστεί από αυτή;
-Στην Ελλάδα όχι. Τα ποσοστά επί των πωλήσεων είναι απίστευτα μικρά, οι αναγνώστες λίγοι για να υποστηρίξουν την αγορά του βιβλίου και, ειδικά τώρα με την κρίση, οι ανταλλαγές και οι δανειστικές βιβλιοθήκες έχουν δώσει μια βολική λύση σε όλους εκείνους που αγαπούν το διάβασμα, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να ξοδέψουν χρήματα για την αγορά των βιβλίων που τους ενδιαφέρουν. Ωστόσο θα σας πω ότι χαίρομαι γι’ αυτό. Η ψυχαγωγία και ο πολιτισμός, πράγματα τόσο αναγκαία στον άνθρωπο και στην κοινωνία ευρύτερα, πρέπει να είναι προσιτά σε όλους με οποιονδήποτε τρόπο. Συνεπώς, ας γράφουν οι συγγραφείς χωρίς να πληρώνονται κι ας διαβάζουν οι αναγνώστες χωρίς να πληρώνουν. Ωφελημένοι είναι και οι δύο από τη στιγμή που κερδίζουν συναισθηματική ηρεμία και ανάταση ψυχής.
ΕΡΩΤΗΣΗ:6)Ο καθένας έχει στο μυαλό του μια εικόνα για τους συγγραφείς της αρεσκείας του, βασισμένη στα γραπτά τους και στις απαντήσεις των συνεντεύξεων που δίνουν. Μιλήστε μου λίγο για σας, για την καθημερινότητά σας, γι’ αυτά που αγαπάτε να κάνετε κι αυτά με τα οποία είστε αναγκασμένη να συμβιβάζεστε. Διαφέρει πολύ η ζωή ενός συγγραφέα από αυτή των αναγνωστών του;
-Ο συγγραφέας είναι κι αυτός ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αντιμέτωπος με τα ίδια προβλήματα, την ίδια καθημερινότητα όπως όλοι. Κι αν μιλήσω για τον εαυτό μου, θα σας πω ότι έχω τη δουλειά μου –ευτυχώς μια δουλειά που αγαπώ–, την οικογένειά μου, τους φίλους και τα Σαββατόβραδα που σπάνε τη μονοτονία της εβδομάδας. Μου αρέσει να διαβάζω όταν έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, να πηγαίνω κάθε απόγευμα βόλτα με τη Μέλια –το σκυλί μου–, να αφιερώνω ώρες στην εγγονή μου, να παρακολουθώ θεατρικές παραστάσεις. Τις περισσότερες ώρες της Κυριακής τις περνάω στην κουζίνα, επειδή μου αρέσει πολύ η μαγειρική. Θα ήθελα να είχα τον χρόνο και την άνεση να κάνω περισσότερα πράγματα, αλλά εδώ ερχόμαστε στο σημείο του συμβιβασμού που αναφέρατε. Συμβιβάζομαι με το γεγονός πως η μέρα έχει μόνο είκοσι τέσσερις ώρες και πως οι αντοχές μου μειώνονται με την πάροδο του χρόνου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:7)Υπάρχει κάτι για το οποίο να έχετε μετανιώσει στη ζωή σας ή είστε από εκείνους που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τίποτα;
-Κάθε άλλο. Θεωρώ εγωιστές και υπερφίαλους εκείνους που ισχυρίζονται πως δεν μετανιώνουν ποτέ και για τίποτα. Είναι νομοτελειακό πως όλοι οι άνθρωποι θα κάνουμε στη ζωή μας κάποιες λάθος επιλογές, λανθασμένες ενέργειες και, έστω και άθελά μας, θα υπάρξουμε ακόμη και άδικοι σε κάποια φάση. Αλίμονο αν δεν μετανιώσουμε γι’ αυτά. Τότε θα σταματήσει η εξέλιξή μας, θα μείνουμε στάσιμοι, θα ζούμε κλεισμένοι στο καβούκι της αυταπάτης και της οδύνης μας. Φυσικά και έχω μετανιώσει για αρκετά πράγματα στη ζωή μου. Έχω λαχταρήσει κι εγώ μια δεύτερη ευκαιρία για να επανορθώσω και να αλλάξω ρότα. Διαφορετικά δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:8)Ως μεταφράστρια και επιμελήτρια, πώς σας φαίνεται που έρχονται στα χέρια σας δημιουργήματα άλλων; Έχετε ζηλέψει κάποιο από αυτά;
-Είναι πολύ ενδιαφέρον, πραγματικά. Άλλοτε απολαυστικό κι άλλοτε κουραστικό, όμως πάντα δημιουργικό. Κάθε κείμενο κρύβει για μένα και μία –τουλάχιστον– έκπληξη. Και είναι πραγματικά απερίγραπτο το συναίσθημα που νιώθω όταν βρεθώ μπροστά σε ένα έργο-διαμάντι! Όσο για τη δεύτερη ερώτησή σας, δεν έχει τύχει να ζηλέψω κάποιο βιβλίο από αυτά που έχω δουλέψει, όμως έχω ζηλέψει για το θέμα του ένα που διάβασα ως αναγνώστρια – ας μην πω ποιο…
ΕΡΩΤΗΣΗ:9)Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
-Γεννιέσαι με το ταλέντο και γίνεσαι με σκληρή δουλειά και επιμονή. Κάθε είδους ταλέντο χρειάζεται εξάσκηση, εξέλιξη, αφοσίωση και μελέτη. Όσο προικισμένος και να είναι κάποιος, σε οποιονδήποτε τομέα, δεν θα καταφέρει να ξεχωρίσει αν δεν φτιάξει μόνος του τις κατάλληλες προϋποθέσεις, αν δεν κοπιάσει κι αν δεν παλέψει με τις δυσκολίες που οπωσδήποτε θα συναντήσει.
ΕΡΩΤΗΣΗ:10)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία. Ίσως είναι περισσότερα από ένα, αλλά πείτε τα πρώτα που σας έρχονται στο μυαλό για το καθένα από αυτά…
-Μία από τις φράσεις που έχω ως μότο μου είναι το «όλα για κάποιον λόγο γίνονται». Έτσι καλλιεργώ την υπομονή μου και διατηρώ τον οπτιμισμό μου. Από τραγούδια, μου αρέσει να ακούω όσα έχουν χαρούμενο σκοπό και αισιόδοξα λόγια. Αγαπημένη ταινία; Πολλές. Πρώτες μου ήρθαν στο μυαλό Η Πόλη των Αγγέλων και η Λίστα του Σίντλερ. Θα μου πείτε, καμιά ομοιότητα μεταξύ τους. Όμως εγώ διακρίνω και στις δύο τρυφερότητα και ανθρωπιά.
| (2017) | Ασκίμ θα πει αγάπη,Ωκεανίδα | ||||
| (2016) | Η άγνωστη δίπλα μου, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2015) | Μια ανάσα μακριά,Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2014) | Χωρίς εσένα,Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2013) | Αγεφύρωτες σιωπές,Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2011) | Ζωή μου,εσύ...,Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2010) | Σκιές στο χρόνο, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2010) | Το πολύ δεν είναι πάντα αρκετό, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2009) | Όταν οι γυναίκες τολμούν, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2008) | Σε βλέπω παντού,Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη | ||||
| (2003) |
| ||||
| (2002) | Σκιές στο χρόνο, Μίνωας | ||||
| (2000) | Όταν οι γυναίκες τολμούν, Λαβύρινθος Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου