ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑ'Ι'ΡΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΔΥΟ ΝΥΧΤΕΣ ΕΡΩΤΑ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

 
 ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑ'Ι'ΡΗ 

για το "ΔΥΟ ΝΥΧΤΕΣ ΕΡΩΤΑ"

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Κάνω συλλογή από ιστορίες. Ιστορίες ανθρώπων. Τις κρύβω προσεκτικά στα κουτάκια του νου και της καρδιάς μου. Εύθραυστες είναι, ευάλωτες. Τις προσέχω σαν τα μάτια μου, τις νανουρίζω στην αγκαλιά μου κι έπειτα τις ζωντανεύω.

Αντικρίζω τους ήρωές μου με ένα καθάριο βλέμμα. Τους ακούω. Με προσοχή. Τους νιώθω. Χρωματίζω τις εμπειρίες τους, παλεύω να αναδείξω την πολυπλοκότητα κάθε απόφασής τους.

Μια ματιά στη ζωή των άλλων είναι η γραφή μου. Γράφω και σκέφτομαι τι θα είχε γίνει αν βρισκόμουν εγώ στη θέση τους.

Το "Δυο νύχτες έρωτα" είναι η ιστορία μιας οικογένειας που γνωρίζω. Δεν έχει σημασία ποια είναι.

Στα χνάρια της βάδισα σε αυτό το μυθιστόρημα. Ξεκίνησα να γράφω από χρόνια πολέμου, χρόνια δύσκολα για την πατρίδα μας, έφτασα ως το σήμερα. Πρόκληση ήταν για μένα να αφηγηθώ τη ζωή και τις περιπέτειες κάθε μέλους της οικογένειας. Άλλους τους αντίκρισα από κοντά κι άλλους λίγο πιο μακριά.

Το "Δυο νύχτες έρωτα" κρύβει μέσα του όλα όσα βίωσαν, φέρνει στην επιφάνεια όμορφες και δύσκολες εποχές, πλημμυρίζει τις σελίδες συναισθήματα. Ταξιδεύει στις εμπειρίες τους, στην ορφάνια, στον πόνο, στην μοναξιά, αλλά και στις χαρές, τα γέλια και τα κλάματα τους, στα μονοπάτια του έρωτα, στο μεγαλείο της αγάπης. Παλεύει να ακούσει τις ανάσες της ψυχής τους ανάμεσα στις σκέψεις , στα λόγια, στις πράξεις τους.

Η ιστορία της οικογένειας ξεκινάει στο Κιλκίς στα χρόνια του πολέμου. Προχωράει στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του 60, ώσπου συναντιέται με την εποχή που ζούμε.

Είναι όμως το Σκρα κι η Γαλάζια Λίμνη που φέρνουν στην επιφάνεια όλες τις πτυχές της προσωπικότητας κάθε μέλους τους. Είναι η Χίος κι η Θάσος. Κι ύστερα η Χαλκιδική. Υπέκυψα μεμιάς στη γοητεία αυτής της «μικρής χώρας των θαυμάτων», τελειωμό δεν έχουν τα παραδεισένια της μέρη, οι εξωτικές της παραλίες. Γιόρτασα το κατάλευκο λευκό που λαμπυρίζει, σε ένα νησί ευλογημένο, πρόσχαρο, καλόκαρδο, σαγηνευτικό: την Πάρο.

Στάθηκα στην Οξφόρδη, στη Ρώμη, στο Κολόρνο, στην Πάρμα, αποτύπωσα με φωτογραφικά κλικ την Ινδία, την Υεμένη, τη Σιέρα Λεόνε. Ο κόσμος είναι τεράστιος, γεμάτος από εκπλήξεις όμορφες κι άσχημες και μας έχει τόση ανάγκη.

Σε αυτό το μυθιστόρημα σελίδα τη σελίδα υφαίνεται ο ιστός που οδηγεί σε δυο νύχτες έρωτα.

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις επιλογές μας, σημαντικές ή ασήμαντες. Επιλέγουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία μας. Αγαπάμε άραγε ειλικρινά τον εαυτό μας, ώστε να αποφασίσουμε σωστά, να του προσφέρουμε όλα όσα έχει ανάγκη;

Και στις προσωπικές μας σχέσεις; Πρέπει να διαλέξουμε με βάση τη λογική ή την καρδιά μας; Τι θα συμβεί αν θα βρεθούμε σε δίλημμα; Η αγάπη εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις, δεν εξαναγκάζεται, δεν ορίζεται.

Επιμένει, ονειρεύεται, παρασέρνει.

Προτιμούμε άραγε αυτόν που θα καθορίσει την προσωπική μας ιστορία ή διστάζουμε; Πανίσχυροι οι φόβοι μας, παθιασμένες οι επιθυμίες μας, άπειρα τα αντικρουόμενα συναισθήματά μας.

Τι κάνει τη ζωή μας πολύτιμη; Γιατί δεν αφουγκραζόμαστε τα θέλω της ψυχής  μας; Μήπως τελικά αυτό που έχει σημασία είναι τα μικρά, καθημερινά πράγματα; Εκείνος ο αέρας ο πλημμυρισμένος από τη μυρωδιά των λουλουδιών που μας ξετρελαίνει; Οι ηλιαχτίδες που χαϊδεύουν τρυφερά την πλάτη μας; Μια γουλιά από το αγαπημένο μας κρασί; Η λαχτάρα στα μάτια ενός ανθρώπου ερωτευμένου μαζί μας;

Παράξενο δεν είναι; Σαστίζουμε όταν ακούμε ένα γέλιο τρανταχτό. Αντίθετα ένα γοερό κλάμα δε μας παραξενεύει. Κουνάμε το κεφάλι μας σαν να νοιαζόμαστε περισσότερο για τη δυστυχία του συνανθρώπου μας. Γιατί έχουμε ταυτίσει τη ζωή μας περισσότερο με τη λύπη, παρά με τη χαρά; Γιατί χτίζουμε τις πολύτιμες στιγμές μας πάνω στη γη επενδύοντας στον αρνητισμό;

Μοιάζει άραγε με το φεγγάρι ο άνθρωπος; Έχει μια ορατή, φωτεινή πλευρά και μια σκοτεινή, αθέατη, που δεν μπορεί κανένας να δει; Μήπως το αληθινό του πρόσωπο δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος; 

Η ανατομία της κοινωνίας, η ανατομία του ανθρώπου δεν αλλάζει ανά τους αιώνες. Οι ήρωες του βιβλίου αντιμετωπίζουν τις καλύτερες και τις χειρότερες μέρες τους.

Ταξιδεύουν στα λόγια του Σεφέρη, όπως όλοι μας. Γιατί η ζωή μας είναι καμωμένη από καιρούς. Καιρός να σπείρουμε, καιρός να θερίσουμε, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς.

Μας πλημμυρίζουν ελπίδα τα λόγια του σπουδαίου ποιητή, παλεύουμε να αντέξουμε και τη χαμηλότερη στιγμή, σίγουροι πως ανήκει σε έναν από τους καιρούς της ζωής μας…

Το "Δυο νύχτες έρωτα" βουτάει και στην ιστορία μιας σπάνιας φιλίας.

Η μοίρα ένωσε με έναν άρρηκτο δεσμό τον Λουκά και τον Αλέξη, τους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου. Γεννήθηκαν την ίδια μέρα, μεγάλωσαν στο ίδιο χωριό, έγιναν οι καλύτεροι φίλοι.

Ώσπου έμαθαν ένα συγκλονιστικό μυστικό, ώσπου αγάπησαν παθιασμένα την ίδια γυναίκα: Τη Μαρίνα.

 

Ευχαριστώ όλους εσάς, τους φίλους αναγνώστες μου.

Ευχαριστώ που είσαστε το μελάνι της γραφής μου. 

Εύχομαι να βουτήξετε κι εσείς σε «Δυο νύχτες έρωτα». Εύχομαι να σας προτρέψουν να ακούτε πάντοτε όσα φωνάζει η καρδιά σας. Χρειάζεται τόλμη να την καθαρίζετε απ’ τα αγκάθια.

Εύχομαι ακόμα οι δυο νύχτες έρωτα στη δική σας ζωή, να σας οδηγούν στον δρόμο της σωστής επιλογής, να απολαμβάνετε κάθε μέρα το θαύμα...

Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη

 

 

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα  ΕΔΩ

null

Ήμουν ερωτευμένη με δύο άντρες. Τους ήθελα και τους δύο. Ο Αλέξης ξύπνησε μέσα μου το πάθος. Άγρια θύελλα ήταν, με συγκλόνιζε, με έσπρωχνε να νιώσω το καθετί με όλο μου το είναι. Ο Λουκάς ήταν το λιμάνι που λαχταρούσα, η γαλήνη, η στοργή. Μούλιαζα στην αγάπη κοντά του. Έζησα δυο νύχτες έρωτα. Με τους δύο άντρες της ζωής μου. Ήταν ανάγκη να διαλέξω ανάμεσά τους. Και γρήγορα μάλιστα. Τι έπρεπε να κάνω;

Η ιστορία μιας οικογένειας από την εποχή του πολέμου ως σήμερα. Η ιστορία μιας σπάνιας φιλίας που άντεξε στον χρόνο.

Γιατί η αγάπη δεν εξαναγκάζεται, δεν ορίζεται.
Επιμένει, ονειρεύεται, παρασέρνει.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Νικόλαου Ρώσση, των φερώνυμων εκδόσεων, ενώ παππούς της ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο Θηλέων, τη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών και το Lοndon Montessori Centre. Εργάστηκε ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχει γράψει 20 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 200 παιδικά, ενώ τα βιβλία της, που έχουν κυκλοφορήσει τόσο από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ όσο και από άλλους εκδοτικούς οίκους, ξεπερνούν τα 1.300.000 αντίτυπα. Της έχει απονεμηθεί το Βραβείο Λογοτεχνίας 2015 (Όμιλος Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον») για την απήχηση του συγγραφικού της έργου και τη διαδραστική σχέση της με τους αναγνώστες της. Έχει κερδίσει δύο βραβεία PUBLIC για τα μυθιστορήματά της: ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ (Βραβείο Κοινού 2015) και ΑΛΜΥΡΑ – Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΛΛΙΩΣ (Βραβείο Μυθιστορήματος Βιβλιοπωλείων PUBLIC 2023). Τα βιβλία της ΔΙΔΥΜΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ και ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΡΙΖΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ; " ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ 24 ΓΡΑΜΜΑΤΑ

 ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΡΙΖΟΥ

για το "ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ;"

από τις εκδόσεις 24ΓΡΑΜΜΑΤΑ

«Μπορείς να ζωγραφίσεις ένα όνειρο;» Το βιβλίο αυτό μας προτρέπει να μη σταματήσουμε ποτέ να «ζωγραφίζουμε» το όνειρό μας για έναν κόσμο καλύτερο. Να μη σταματήσουμε ποτέ με τον τρόπο ζωής μας να πιστεύουμε και να αγωνιζόμαστε για αυτόν γιατί μόνο τότε μπορεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος. Φυσικά και δεν είναι ένα εύκολο όνειρο να ζωγραφιστεί και θα συναντήσουμε πολλές δυσκολίες όπως μας λέει και το βιβλίο. Κι αν δεν καταφέρουμε να φτιάξουμε αυτό τον κόσμο έτσι όπως θέλουμε θα έχουμε καταφέρει να κάνουμε ένα βήμα προς αυτόν και να είμαστε χαρούμενοι.

Το συγκεκριμένο βιβλίο ξεκίνησα να το γράφω ένα βράδυ όπου είχα μια πολλή μεγάλη χαρά μέσα μου, σαν να αγαπούσα όλο τον κόσμο χωρίς να έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο. Όλη αυτή η χαρά έπρεπε κάπως να εξωτερικευτεί και ξεκίνησα να γράφω χωρίς να έχω τίποτα προσχεδιασμένο. Φυσικά μέχρι η ιστορία να φτάσει στην τελική της μορφή πέρασε καιρός, την άφησα, την ξανάπιασα και όταν ήμουν ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα ήρθε ο μαγικός Δημήτρης Τρακόσας και απογείωσε την ιστορία με την μοναδική του εικονογράφηση.

Θεωρώ πως σε ένα παιδικό βιβλίο η εικονογράφηση παίζει καθοριστική σημασία και είμαι πραγματικά τυχερή γιατί ο Δημήτρης έχει μια κριτική ματιά στις εικόνες του όπου η εικόνα του δεν έχει απλά έναν διακοσμητικό χαρακτήρα σε σχέση με το κείμενο αλλά συμπληρώνει, προβληματίζει και γεννά ερωτήσεις. Αυτό ακριβώς θέλω να πετυχαίνει το βιβλίο, να γεννά ερωτήματα στους μικρούς αναγνώστες και να αποτελεί αφορμή για συζήτηση με τον ενήλικα σε κοινωνικά θέματα που είναι ίσως λίγο πιο δύσκολα ακούγοντας τη σκέψη και τις ιδέες του παιδιού.

Ήρθε η ώρα νομίζω να σας συστήσω τα Γκούα γκούα. Όλη η ιστορία διαδραματίζεται στον πλανήτη Γκούα γκούα που μοιάζει πολύ με τη δική μας Γη αλλά δεν είναι η Γη. Πράγμα που βοηθάει στην αποστασιοποίηση του παιδιού αλλά ταυτόχρονα και στην ταύτιση με γήινες καταστάσεις εκφράζοντας άφοβα τη σκέψη του. Στον πλανήτη αυτό μένουν τα μικρά Γκούα γκούα που είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Ένα αγόρι όσο είναι μικρό έχει ένα όνειρο και μεγαλώνει μαζί με αυτό χωρίς να αλλάζει στην ουσία του το όνειρό του.

Σας προσκαλώ, λοιπόν, να γνωρίσετε αυτό τον πλάνήτη και να ακολουθήσετε το μικρό γκούα γκούα στο ταξίδι της ζωής του και πού ξέρετε ίσως ζωγραφίσετε μαζί του το δικό σας όνειρο για αυτό τον κόσμο. Αφήστε το παιδί να εξερευνήσει αυτό τον πλανήτη με τα καλά και τα κακά που συμβαίνουν και να αναρωτηθεί για τον δικό του κόσμο.

Εσύ μπορείς να ζωγραφίσεις ένα όνειρο;

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

Ένα μικρό παιδί έχει ένα όνειρο και μεγαλώνει μαζί με αυτό.
Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους που μας δείχνει ότι κάποιος είναι ευτυχισμένος όταν ακολουθεί το όνειρό του για έναν καλύτερο κόσμο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Αφροδίτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή ήθελε να αλλάξει τον κόσμο γι' αυτό και μεγαλώνοντας έγινε δασκάλα! Ως ανήσυχο πνεύμα ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές της σπουδές στις "Επιστήμες της Αγωγής". Τρελαίνεται για τα χρώματα, την αστερόσκονη και τα φωτεινά χαμόγελα και γι' αυτό ασχολείται με το θέατρο στην εκπαίδευση, τη συγγραφή και την αφήγηση παραμυθιών και μαζί με τον Δημήτρη Τρακόσα δημιούργησαν τον πλανήτη των Guagua.

ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΙ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΕΣ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ

για το "ΟΙ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΕΣ" 

από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

Οι ασυγχώρητες είναι ένα κυνήγι εντοπισμού του σκότους που κρύβουν μέσα τους οι ήρωές μου και μια προσπάθεια να τους λυτρώσω μέσα απ' τις δικές τους επιλογές. Είναι άνθρωποι που αρχικά φαντάζουν θύματα μα στην ουσία όλοι και όλες έχουν τον τρόπο και τη δύναμη να γίνουν θύτες για τις ζωές των απογόνων τους. Καθώς όλοι μας είμαστε καμωμένοι από σκοτάδι και από φως το ζητούμενο στις ζωές μας είναι να ανακαλύπτουμε τον τρόπο να νικάμε τα σκοτάδια μας και να αφηνόμαστε στη φωτεινή μας υπόσταση.

Τι είναι όμως αυτό που γεννά ή τρέφει το σκοτάδι των ηρώων μου; Πρόκειται για σκοτάδια αυτοφυή, συνδεδεμένα με την ουσία του εαυτού τους ή πρόκειται για σκοτάδια που προκλήθηκαν από προδοσίες και την περιρρέουσα σκληρότητα που αναδύεται από τα στερεότυπα;

Αυτή είναι μια από τις υποθέσεις του συγγραφικού μου μόχθου και των αξόνων του μυθιστορήματος. Τι είναι αυτό διαμορφώνει τις συμπεριφορές μας και πόσο εντέλει καθορίζουν τα πάθη μας αυτό που είμαστε και αυτό που αποφασίζουμε; Κατά πόσο επιβαλλόμαστε στα τραύματά μας και συνάμα αν επιλέγουμε για λύση την εκδίκηση, σε ποιο βαθμό οδηγούμαστε στη λύτρωση ή σε ένα καινούριο και σκοτεινότερο τέλμα; Και ο Θεός, η μοίρα, το σύμπαν ποιο ρόλο παίζουν σε όλες αυτές τις ανθρώπινες και βαθιά τραγικές διεργασίες; Υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που προαποφασίζει για μας ή εντέλει τα καλά και τα αρνητικά που μας συμβαίνουν δεν είναι παρά επιβραβεύσεις και ποινές για τις ορθές ή εσφαλμένες αποφάσεις μας;

Αρχίζοντας να διαβάζει ο αναγνώστης τις ασυγχώρητες σίγουρα θα αναρωτηθεί στον πρόλογο τι νόημα έχει η περιγραφή της επιθανάτιας εμπειρίας ενός ψαριού σ' ένα βιβλίο που πραγματεύεται κατά κύριο λόγο ανθρώπινα πάθη και λάθη. Στην πορεία ωστόσο του πονήματος, καθώς αποκαλύπτεται ποιος είναι ο ψαράς και ποιος ο άνθρωπος που αγοράζει τη συναγρίδα, καταλήγοντας να προκαλέσει άθελά του το τέλος του, τότε θα αντιληφθεί μια ενδόμυχη πίστη μου: πως υπάρχει περίπτωση πολλά απ' όσα μας συμβαίνουν να συνδέονται σ' ένα ανεπαίσθητο μηχανισμό δράσης αντίδρασης, εγκλήματος και τιμωρίας, λάθους και συμπαντικής παρέμβασης για την αποκατάσταση του δίκιου και της τάξης.

Δύο ερωτικά τρίγωνα αποτελούν τον σκελετό της ιστορίας. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου η Ασημίνα, ένα φτωχοκόριτσο που το έχουν τάξει σ' έναν ευκατάστατο μεσήλικα, προσπαθεί να γλιτώσει από έναν τέτοιο γάμο και παγιδεύει τον νεαρό εύελπι Επαμεινώνδα Αγαπητό δίχως να προβλέψει τη γνωριμία της με τον φίλο του Βαλάντη, που θα ενεργοποιήσει εκείνη την κρυφή ουσία του εαυτού της, την παθιασμένη κι εγωκεντρική, που ενδιαφέρεται να είναι χορτάτη η σάρκα της έστω κι αν προκαλεί κακό στους γύρω της. Κι ενώ η Ασημίνα μοιάζει αρχικά να παρασύρεται από τον έρωτα και να τυφλώνεται από το πάθος της, στην πορεία του βιβλίου θα αποδείξει κάτι που στερεοτυπικά φαντάζει αδιανόητο για μια γυναίκα που είναι μάνα.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, πρωταγωνιστεί πάλι η Ασημίνα που διεκδικεί τον αγαπημένο της πρωτότοκης κόρης της, της Αλεξάνδρας. Το σκοτάδι του χαρακτήρα της φαντάζει ακόμη πυκνότερο και επιβάλλεται στο όνομα της κάθαρσης και της αποκατάστασης του δίκαιου μια τιμωρία. Μια τιμωρία που θα επιβληθεί όμως μ' έναν τρόπο καταστροφικό όχι μόνο για την ίδια μα και μια σωρεία ανθρώπων καθώς έρχεται με τη μορφή της εκδίκησης.

Χαρακτηριστική είναι η φράση του βιβλίου "η μάνα δεν είναι μόνο πρόσωπο αλλά ιδέα και αλίμονο αν πέσει από το βάθρο της " ενώ ταυτόχρονα καταλύτης είναι το επιμύθιο του βιβλίου η έκφραση: όποια κι αν είναι η αλήθεια του ανθρώπου, το μόνο τρόπαιο της ζωής είναι η αγάπη και ασπίδα από τα λάθη μας η συγχώρεση.

Και οι τρεις γενιές των  ηρώων που πρωταγωνιστούν στο μυθιστόρημα μόνο όταν ανακαλύπτουν πως κάποια λάθη δεν έχουν γυρισμό και πως με την εκδίκηση δεν ανακτούν τη γαλήνη τους καταφέρουν να βρουν διέξοδο από τις προσωπικές τους φυλακές και τις Ερινύες τους. Και το σημαντικότερο είναι η δύναμη της αυτοσυγχώρεσης και όχι μονάχα της μεταμέλειας. Το τσαγανό κάθε ανθρώπου να συνθλίβεται, να πέφτει, να μετανοεί και να αποφασίζει να συνεχίσει καταφέροντας να προχωρά δίχως να επαναλαμβάνει τα λάθη του.

Ξεκινώντας να γράφω αυτό το βιβλίο, όπως και κάθε μου βιβλίο, δεν ήξερα πού θα με βγάλει, πόσοι ήρωες θα ξεπετιούνταν και θα διεκδικούσαν κάποιο ρόλο στην ιστορία, πόσες άλλες ιστορίες θα παρεμβάλλονταν. Δεν γνώριζα για παράδειγμα πως ως υλικά μου θα χρησιμοποιούσα τα ιστορικά γεγονότα της απόβασης του Αττίλα στην Κύπρο, το αδιανόητο νομοθέτημα βάσει του οποίου μετά τον Εμφύλιο και μέχρι το 1976 οι στρατιωτικοί για να παντρευτούν έπρεπε να έχουν κλείσει το 25ο έτος της ηλικίας τους, η νύφη να διαθέτει προίκα και οι συγγενείς μέχρι τέταρτης γενεάς να είναι εθνικόφρονες, μια παράλληλη ιστορία με το δυστύχημα των Τεμπών, μια αφήγηση για την τραυματική εμπειρία μιας ομοφυλόφιλης γυναίκας που πασχίζει να κατανοήσει τη φύση της. Όμως όλα αυτά τα στοιχεία πλαισιώνουν το μήνυμα και πρόσφεραν σε μένα την κατάλληλη μυθιστορηματική ατμόσφαιρα να στήσω ένα μυθιστόρημα με διάφανους τρισδιάστατους χαρακτήρες, με καταιγιστική πλοκή και κινηματογραφική προσέγγιση ώστε το μήνυμα να μεταδίδεται αβίαστα στην ψυχή και να βάζει ένα μυθιστορηματικό λιθαράκι στο διαχρονικό ζήτημα της συμπαντικής δικαιοσύνης ή της τυχαιότητας  κάθε εμπειρίας της ζήσης μας.

Γιατί εντέλει τι είναι η λογοτεχνία παρά ένας ακόμη δύσκολος δρόμος να πάρουμε απαντήσεις στα ίδια ερωτήματα που αναζητά η φιλοσοφία, η ψυχολογία και η επιστήμη;

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ

null

H Ασημίνα μοιάζει αλλά δεν είναι ένα ευάλωτο κορίτσι στα 1956. Η δύναμή της αποκαλύπτεται όταν αποφασίζει να τυλίξει στα δίχτυα της τον εύελπι Επαμεινώνδα Αγαπητό.

Από την άλλη, ο Επαμεινώνδας Αγαπητός μοιάζει αλλά δεν είναι ένα άκακο, άβουλο πλάσμα. Θα ανακαλύψει το σκοτάδι του όταν διαλέξει την εκδίκηση απ’ τη συγχώρεση.

Και η μητέρα του η Μέλπω μοιάζει αλλά δεν είναι μια κλασική Ελληνίδα πεθερά. Ξεπερνά τον εαυτό της όταν έρχεται αντιμέτωπη με ένα ασυγχώρητο λάθος της νύφης της.

Καταλύτες για την αυτογνωσία όλων τους είναι ένα ψαροκόκαλο που καθορίζει τη ροή της ιστορίας και ο Βαλάντης Αλεξίου, ο άσπονδος φίλος του Επαμεινώνδα.

Τι θα συμβεί όταν οι ήρωες θα υποκύψουν στα πάθη τους και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη Ρωξάνη και την Αλεξάνδρα, τις δύο κόρες του ζεύγους Αγαπητού;

Και ο εγγονός της Ασημίνας, ο Βαρδής, θύμα επίσης ξένων αμαρτιών, πρέπει να εκδικηθεί ή να συγχωρέσει;

Μια ιστορία για το αιώνιο δίλημμα της ελεύθερης βούλησης, τη θεία δίκη και τις αδιόρατες ποινές του σύμπαντος. Ένα βιβλίο που αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι απλώς Εκείνος που μετράει τις μάρκες όταν τελειώνει το παιχνίδι της ζωής επιβραβεύοντας τον έντιμο και τιμωρώντας όποιον παίζει με χαρτιά σημαδεμένα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Πασχαλία Τραυλού σπούδασε Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα φύλου, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Άλλα έργα της: Με μπαλαντέρ τη μοναξιά, Η ματζίκα της αγάπης, Κλειδωμένο συρτάρι, Φτερά από μετάξι, Έστω μια φορά, Η γυναίκα του φάρου, Οι εραστές της γραφής, Γυάλινος χρόνος, τα οποία κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα βιβλία της Φιλί στα μάτια, Το άγαλμα στη σοφίτα, μια πλήρως αναθεωρημένη έκδοση του μυθιστορήματος Τα ρόδα της σιωπής, η τριλογία «Η ελεγεία της στάχτης» (Θεοί από στάχτη, Άνθρωποι από στάχτη και Άγγελοι από στάχτη), H γιατρίνα, Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο, Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ, Η ιέρεια με το τατουάζ, Το υπόγειο στην οδό Ήρας 12 και Ήθελα μόνο ένα αντίο (αναθεωρημένη έκδοση), ενώ συμμετείχε με διήγημά της στο συλλογικό έργο Η φωνή της (εκδόσεις Καστανιώτη).