ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

για το  "Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ" 

από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Ο Αρχάγγελος των βράχων ήταν ένα βιβλίο που με βρήκε μόνο του! Βρέθηκα πριν λίγα χρόνια στη Μυτιλήνη για να καλύψω την άφιξη του Πάπα κι εκεί, σε ένα σκηνικό που παρέπεμπε σε ταινία κι όχι στην πραγματικότητα, αντίκρισα εικόνες που με έκαναν να βουρκώσω. Στις δομές των προσφύγων λοιπόν είδα χιλιάδες πρόσφυγες, άντρες, γυναίκες, μικρά παιδιά, άλλα σε καρότσια, της γης οι κολασμένοι, οι άμοιροι, χωρίς πατρίδα, χωρίς οικογένεια, χωρίς ελπίδα, προσπαθούσαν απλώς να επιβιώσουν. Δανεικές ζωές, δανεικά ρούχα και παπούτσια, όλα δανεικά…

Συγκλονίστηκα μπροστά στη μαύρη πραγματικότητα! Κι έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Να πιάσω αυτό το δύσκολο και δυσπρόσιτο θέμα, το οποίο πολλοί βάζουν κάτω από το χαλί για να μην ενοχλεί την αισθητική τους. Το προσφυγικό, μια τεράστια πληγή της σύγχρονης κοινωνίας.

Ήθελα αυτό να είναι το εικοστό βιβλίο μου γιατί ένιωθα ότι το χρωστούσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Πήγα λοιπόν ξανά στη Μυτιλήνη, μπήκα στις δομές, συναναστράφηκα μ’ αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους και η έκπληξή μου ήταν τεράστια. Ένας από τους κεντρικούς ήρωες, ο Ιρανός Ασκάν, με έκανε να κοκκινίσω με όσα μου είπε. «Στην πατρίδα μου ήμουν γιατρός που έσωζε ζωές. Εδώ είμαι ένα σκουπίδι. Γιατί έτσι μας βλέπουν. Σαν σκουπίδια που λερώνουν τον τόπο!»

Η ιστορία διαδραματίζεται στο νησί του Αρχάγγελου, της Σαπφούς, του Ελύτη, του Μυριβήλη, του Θεόφιλου. Όλα ξεκινούν στα παράλια της Μυτιλήνης, εκεί που το θεριό, η θάλασσα, καταπίνει ανθρώπους σκορπώντας πένθος και πόνο. Ο Ασκάν, γιατρός από το Ιράν, καταφέρνει να βγει στα βράχια  από τα άγρια κύματα, έχοντας δει να πνίγονται η μητέρα κι η αδελφή του. Η ζωή τον διαλύει και του επιφυλάσσει κι άλλα δεινά. Βλέπει ανθρώπους να τον αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, ένα σκουπίδι που πρέπει να πεταχτεί.

Η Ευρυδίκη, δασκάλα στις δομές προσφύγων, του δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι. Ο πατέρας της, ένας αρτηριοσκληρωτικός συνταγματάρχης, τη διώχνει από το σπίτι θεωρώντας ότι τον διασύρει με τη στάση της. Τότε η ζωή σκηνοθετεί μια ιστορία που θα έκανε και τους πιο ασυγκίνητους να λυγίσουν. Υπάρχει και αστυνομική χροιά που το μετατρέπει σε θρίλερ, ένα μυστήριο με δύο δολοφονίες και δίπλα-δίπλα η ψυχή, η ανθρωπιά, η απανθρωπιά, η αχαριστία, η δικαίωση, ο θρίαμβος της ζωής.

Επέλεξα να βάλω στο βιβλίο και υπαρκτούς ήρωες. Τον βαρκάρη Ραφαήλ και την αδελφή του Ελένη, που ζουν στη Μελίντα, τη βιβλιοπώλισσα Βάλια, τη δασκάλα Ευρυδίκη, τον γιατρό Ασκάν. Κι εκείνο που κράτησα ήταν η κουβέντα του βαρκάρη που με συγκλόνισε: «Χάσαμε την ανθρωπιά μας, σκληράναμε και γινήκαμε πετσιά. Μάθαμε να ζυγίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα τους, την πατρίδα τους, την τσέπη τους, τη δουλειά τους, την όψη τους, ακόμη και τη θρησκεία τους. Βουλιάξαμε. Και πρέπει να ντρεπόμαστε».

Είδα την αγωνία των ανθρώπων να επιβιώσουν, μια αγωνία που έμοιαζε με επιθανάτιο ρόγχο, αφού, όπως έλεγαν, ένιωθαν ζωντανοί-νεκροί!

Εκεί στις δομές, αυτοί που γνώρισα, ο Ασκάν, η Ευρυδίκη, η Αντέλ, η Ναντίν, όλοι οι ήρωες, άρχισαν να χορεύουν στο μυαλό μου όταν επέστρεψα στην Αθήνα.

Όλο αυτό το έντονο σκηνικό κέντρισε τη φαντασία μου κι έτσι προχώρησα, δίνοντας μια ιστορία αφιερωμένη στις ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα στα παγωμένα νερά, παλεύοντας να σώσουν τη ζωή τους, αλλά και στους ανθρώπους που άπλωσαν χέρι βοήθειας στης γης τους κολασμένους.

Κι όσο έγραφα, το μυαλό μου έτρεχε στη Μικρασιατική καταστροφή, τότε που χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν κυνηγημένοι και ξεριζωμένοι, ψάχνοντας στον ήλιο μοίρα.

Αν ο άνθρωπος δεν σκύψει στον άνθρωπο, αν δεν λειτουργήσει με ενσυναίσθηση, το μέλλον θα είναι πολύ πιο σκοτεινό και απάνθρωπο…

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ

Παράλια της Μυτιλήνης, εκεί όπου το θεριό, η θάλασσα, καταπίνει ανθρώπους σκορπώντας πένθος και πόνο. Ο Ασκάν, γιατρός από το Ιράν, καταφέρνει να βγει στα βράχια από τα άγρια κύματα, έχοντας δει τη μητέρα και την αδελφή του να πνίγονται. Η ζωή τον διαλύει και του επιφυλάσσει κι άλλα δεινά. Βλέπει ανθρώπους να τον αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, ένα σκουπίδι που πρέπει να πεταχτεί. Η Ευρυδίκη, δασκάλα στις δομές προσφύγων, του δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, στηρίζοντας της γης τους κολασμένους. Ο πατέρας της, ένας αρτηριοσκληρωτικός συνταγματάρχης, τη διώχνει από το σπίτι θεωρώντας ότι τον διασύρει με τη στάση της! Τότε η ζωή σκηνοθετεί μια ιστορία που θα έκανε και τους πιο ασυγκίνητους να λυγίσουν.

Ένα θρίλερ, ένα μυστήριο με δύο δολοφονίες και δίπλα δίπλα η ψυχή, η ανθρωπιά, η απανθρωπιά, η αχαριστία, η δικαίωση, ο θρίαμβος της ζωής, με φόντο το νησί του Αρχάγγελου, της Σαπφούς, του Ελύτη, του Μυριβήλη, του Θεόφιλου.

ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΠΟΥ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΛΕΙΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΚΟΦΤΕΡΑ ΒΡΑΧΙΑ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα τέσσερα συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24), ήταν στο Mega Channel, στο Open TV και ξανά στο Mega. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.